یه سینی بهارنارنج آورده می گه تمیزشون کن می خوام عرق بهارنارنج بگیرم. یه مشت برمی دارم، بو می کنم و می گم بوی شمال پارسالو می ده. بوی سفر با هما و سمانه اینا.
اون روز که درس حواس پنجگانه رو می دادم گفتم قشر مخ اونجاییه که می تونه عطرهای مختلفو تشخیص بده. در واقع عطرها، آدما رو فرو می کنن تو مغزمون.
هنوز وقتی سوار یه ماشین نو میشم یه شخص خاص تو ذهنم پررنگ میشه.
بوی عطر نقل منو یاد عمو میندازه.
بوی فالوده یاد باباجون.
و بوی نون داغ یاد بابا.
حتی گاهی گذشتن از کنار آدما رو هم نمیشه سرسری گرفت. بی هوا از کنارشون رد می شی بدون اینکه متوجه باشی سلول های مغزتو درگیر عطر عبور و حضورشون می کنن. یه جوری که برمی گردی و رد عطرشونو پشت سرشون دنبال می کنی.
باید سعی کنم عطر بودنم خوشبو تر و ماندگار تر از چیزی که هست باشهشبیه عطر بهارنارنج
درباره این سایت